گـاه گاهـی دل من می گیرد

بـیـشـتر وقـت غروب

آن زمان که خدا نـیـز پر از تـنـهایـیـست

من وضـو خواهم سـاخـت

از خـدا خواهم خواست که تو تـنها نشوی

و دلـت پر ز خوشی های دمادم باشد

امشب دوباره غرق در تمنای دیدنت

سرمه ی انتظار به چشمانم میکشم

امشب دوباره تو را گم کرده ام

میان آشفته بازار افکار مبهمم

توی کوچه های بی عبور پاییزی

دستان گرمت را .. نگاه مهربانت را .. شانه های بی انتهایت را

منتظر نشسته ام

نه مرگ آنقدرسخت است

نه زندگی آنقدرشیرین که آدمی شرفش را بفروشد

هر شب …
به خودم قول می دهم که
فراموشـت کنم !
وقتی عکست را می بینم
تو را که نه ...
قولم را فراموش می کنم… !

“نمیتوانی با کلمات به کسی ثابت کنی که عاشق او هستی…..

اعمال و قولهایی که میدهی ثابت میکند که عشق تو واقعی است یا نه.

פֿـבایا بـہ بבخواهاموטּ بیشتر بבـہ
بلڪـہ בست ازسرمابرבاشتטּ ... ב^ی^وثا^
פֿـیلے وقتـہ زیاב פرف میزنҐ اماحرفمو טּ میزنҐ

بــراے بضیــــا نبـــایــב פֿــــوבت بـاشــــے . . .

بـایــב یڪــــے شبیــــہ פֿـــــوבش باشے

 
ببـــیــــــטּ ایטּ اسمش בلـــــــہ !

اگر قرار بــــــوב بفهمـہ ڪـہ ؋اصلـہ یعنے چــــــــے


اگر قرار بــــــوב بفهمـــــہ ڪـہ نمیشـــــہ …


میشב مغــــــــز !


בلــــــہ ...


نمے ؋همـــــــہ … !


פֿـواستҐ اطلاع بבم…

اَگــــَر مـﮯבآنـﮯ בَر دُنیـآ ڪــَسـﮯ هست

ڪـﮧ بـآ בیـבَنــَش رَنگ رُפֿـســآرَت تغیـــیر میڪنــَב ،

و صــِב اے قــَلبـَت اَبرویــَت را بـﮧ تــآراج میبــَرב ،..

مــهـم نیــست ڪـﮧ او مـآل تــو بــآشــَב ...

مــهــِم این استــ کـﮧ فـــَقــَط بــــآشـَב ،

زِنـבگیـــ ڪــُنـב ،

لــِذَت ببرَב و

نــَفــَس بـــڪشــَב ...

✘ آבَم 1oOo مِتـر زیـر ِ פֿـَطِ فَقـر باشـﮧ
ولـے یڪ میلـے مِتـر زیـر ِ פֿـَطِ فَهـم نباشـﮧ :/